byc jej siostra... mo¿e nie blizniaczka, ale na pewno bliska krewna. Piekna twarz otaczały takie same ciemne włosy o głebokim odcieniu mahoniu, ale Pam miała szersze czoło, nieco bardziej okragłe oczy i bardziej spiczasty podbródek. Nie były to, oczywiscie, jedyne ró¿nice. Zbieg okolicznosci? A Marla rzeczywiscie sie zmieniła? Nie tylko psychicznie, ale tak¿e fizycznie. Alex wspomniał, ¿e po wypadku przeszła kilka operacji plastycznych, które troche zmieniły jej twarz. Na pewno wiec wyglada teraz troche inaczej ni¿ kobieta, która zapamietał. Czy Pam i Marla to jedna i ta sama osoba? Czy zamieniły sie miejscami? To¿samoscia? I czym jeszcze? Uwa¿nie obejrzał zdjecia Pam robione w ciagu wielu lat - z me¿em, przed rozwodem, z małym dzieckiem na łódce, z dorastajaca córka na uroczystosci zakonczenia szkoły sredniej - i miał wra¿enie, ¿e krew w jego ¿yłach zmienia sie w lód. Co sie tu, do cholery, dzieje? - Mysl, Cahill - powiedział do siebie. Przez jego głowe przemykało sto pytan na minute. Co naprawde sie stało wtedy na drodze nr 17? Kim była kobieta, której nikt nigdy nie widział, a która była z Marla tamtej nocy? Dlaczego policja ciagle prowadzi dochodzenie w tej sprawie, skoro to tylko wypadek drogowy? 182 Nie podobały mu sie te pytania, prowadziły w niebezpiecznym kierunku. Dotknał ekranu komputera, z którego patrzyła na niego twarz Pam Delacroix. Mo¿e nie była tak piekna jak Marla, ale mogła sie bardzo podobac. - Cholera - zaklał cicho i wyciagnał dyskietke z komputera. Mineła ju¿ północ, ale Nick przypomniał sobie, ¿e kilka przecznic dalej widział całodobowe centrum komputerowe. Chciał miec raport i zdjecia na papierze. Zdjał z wieszaka kurtke, wsadził dyskietke do kieszeni i zbiegł po schodach. Na zewnatrz panował przenikliwy chłód, a od zatoki wiał silny wiatr. Podniósł kołnierz kurtki i ruszył przed siebie. Wło¿ył rece głeboko do kieszeni i myslał o Marli, o tym, ¿e omal nie zgineła na tamtej kretej, górskiej drodze. I o tym, ¿e Pam Delacroix straciła tam ¿ycie. Ominał kału¿e, w niedozwolonym miejscu przebiegł przez jezdnie i wszedł do centrum. Za lada stał pryszczaty osiemnastolatek, który okazał sie znacznie bardziej kompetentny, ni¿by wskazywał na to jego wiek. Cała operacja nie zabrała mu du¿o czasu. Po godzinie miał ju¿ wszystko - wydrukowany raport, zdjecia, ¿yciorysy zawodowe, zeznania podatkowe, listy wykroczen drogowych i tyle informacji o Pam Delacroix i członkach własnej rodziny, by do rana nie zmru¿yc oka. W hotelu rozło¿ył materiały na łó¿ku w osobnych kupkach, dołaczajac do nich otrzymane od Aleksa dokumenty dotyczace firmy. Potem zabrał sie do pracy. W tym całym bałaganie z pewnoscia mo¿e znalezc odpowiedz na pytanie, o co tu własciwie chodzi. Musi tylko dobrze poszukac. Tony Paterno miał nadzieje, ¿e wydarzy sie cud.