Zaczęła od najbliższych mebli. Obmacała fotele pod spodem i sprawdziła, czy nic nie ma pod poduszkami. Upewniła się też, czy wszystkie szwy wyglądają na fabryczne. Kiedy nic nie znalazła, podeszła do półek. Jednocześnie słyszała, jak Julianna otwiera szafki i lodówkę w kuchni. Co jakiś czas mówiła coś do siebie, ale Kate nie rozróżniała słów. Z sypialni wychylił się Luke. – Popatrz na to – powiedział, podając jej egzemplarz ,,Timesa Picayune’’. Spojrzała na datę. Dwa miesiące temu. Poczuła nieprzyjemne mrowienie na plecach. – To znaczy... – Spojrzała Luke’owi prosto w oczy. – ...że Powers już dwa miesiące temu wiedział, gdzie jest Julianna, i planował wyjazd do Nowego Orleanu – dokończył. Kate z trudem wciągnęła powietrze. Jak długo ich obserwował? Czego się dowiedział? Dlaczego tak późno uderzył? Strach ścisnął ją za gardło. – Coś jeszcze? – spytała grobowym głosem. Potrząsnął głową. – Niestety, nic. Facet prowadzi spartańskie życie. A ty, czy coś znalazłaś? – Nic. Może Julianna... Jednak jej wysiłki w kuchni też spełzły na niczym. Luke nie potrafił ukryć rozczarowania. – Cholera. Sprawdziłaś wszystko? Powyjmowałaś rzeczy? – Wszystko, co się dało – odparła Julianna. – Popatrzcie. Otworzyła jedną z szafek, w której stało trochę naczyń. – A lodówka? – Jest w niej tylko butelka szampana. Zamrażalnik i spiżarka też są puste – zakończyła. – Czy zawsze tak było? – jęknęła Kate, rozglądając się po pustych białych ścianach i czarno białej terakocie. Wszystko aż lśniło czystością. – Nie do tego stopnia, chociaż zawsze było tu czysto. John nienawidzi brudu i bałaganu. Ale zwykle miał coś w lodówce. – Nawet kubeł na śmieci jest pusty – mruknął Luke, otworzywszy szafkę pod zlewem. – Ciekawe, co to może znaczyć? – Może uznał to za swoją ostatnią misję – podrzuciła Kate. Zastanawiał się nad tym przez chwilę, a potem potrząsnął głową. – Raczej stwierdził, że to dłuższa robota i posprzątał. – Ciekawe, nie znosi brudu, a zajmuje się zabijaniem ludzi – westchnęła Kate. – Co robi, kiedy się pobrudzi krwią? W mieszkaniu zapadło milczenie. Przerwała je Julianna, która co jakiś czas zerkała niepewnie w stronę drzwi. – Nic tu nie znajdziemy. – Ale skoro już tu jesteśmy, powinniśmy doprowadzić sprawę do końca – stwierdził Luke. Obie panie skinęły głowami i wznowiły poszukiwania. Kate zaczęła przeglądać półki, ale ku swemu rozczarowaniu nic tam nie znalazła. Zrozpaczona spojrzała na kanapę. Jednocześnie zwróciła uwagę na zdjęcie. Być może John schował coś za ramką? Na przykład klucz do szyfru! Podeszła do stolika i pochyliła się nad fotografią. Zobaczyła znacznie młodszą Juliannę i mężczyznę, którym zapewne był John Powers. Na głowie miał czapkę baseballową, a cała sylwetka była ocieniona. Mimo to nie wyglądał na obcego. Wzięła zdjęcie do ręki, przekonana,